7

St. Severinkapelle
Ruiny kościoła na górze Mauracher

Kościół, przed którego ruinami Państwo właśnie stoją, jak pokazuje data nad portalem, został zbudowany lub odnowiony w roku 1497. Wykopaliska archeologiczne w latach 2011-2015 wykazały, że stał tu przed 1497 kościół parafialny. Podczas wykopalisk wewnątrz i na zewnątrz budynku kościoła odkryto wiele szkieletów, co wskazuje na obecność w tym miejscu dużego cmentarza z okresu późnego średniowiecza. Znajdują się tu także ślady zabudowy mieszkalnej, pochodzące z czasów zanim zbudowano kościół.

Wyraźnie wystająca z Niziny Górnego Renu góra Mauracher prawdopodobnie była już użytkowana przez ludzi w czasach prehistorycznych i wczesno historycznych. Jednak pierwszym wiarygodnym dowodem osadnictwa jest „Grubenhaus“, czyli półziemianka przykryta stromym dachem, która została odkopana w 2014 roku we wnętrzu ruin kościoła i można ją datować na okres sprzed przełomu tysiąclecia n. e.

W tym zagłębieniu został zbudowany kościół po 962 roku. Z tego roku pochodzą też pierwsze wzmianki o "Muron" (Maurach) i o zaprojektowaniu kościoła zorientowanego w kierunku wschodnim. Od XII do XV wieku, co zostało potwierdzone, kościół pełnił funkcję kościoła parafialnego. Kościół ten był do 1466 roku w posiadaniu biskupa i kapituły katedralnej w Konstancy. Znajduje się tu obszerny cmentarz liczący około 200-300 pochówków, leżących wokół kościoła i wewnątrz kościoła.

Dlaczego kościół ten pod koniec XV wieku był w posiadaniu klasztoru augustianów z Waldkirch, a następnie został opuszczony i zastąpiony nowym budynkiem od 1497 roku? Obecnie istnieją na ten temat tylko przypuszczenia.

Patronat świętego Seweryna jest po raz pierwszy wspomniany w roku 1488. Ruiny kościoła nazywa się dziś w mowie potocznej „Kaplicą Seweryna“. Płyta z płaskorzeźbą postaci świętego, która została znaleziona w kościele, sugeruje, że było to miejsce pielgrzymek do św. Seweryna w okresie późnego średniowiecza.

Gdy margrabia Karol II wprowadził w 1556 roku „nowy (protestancki) porządek kościelny“, pielgrzymki te zostały zakazane, a kościół zamknięto. Wkrótce po tym, dom boży zaczął chylić się ku upadkowi.

Do 1970 roku ruiny kościoła należały do dworu Mauracher i zmieniały często właściciela. Ostatnio rodzina Sonntag sprzedała cały majątek na rzecz gminy Denzlingen, wraz z małym cmentarzem, założonym w XX wieku na południe od kościoła.

Rysunek rekonstrukcji kościoła i obecny stan płyty z płaskorzeźbą, znajduje się w kościele św. Jakuba: